ΕΠΤΑ ΚΑΘΡΕΠΤΕΣ

Επτά καθρέπτες ουρανούς
αφίλητος αγαπημένη θα διαβώ
απ'της ασυγκινησίας σου τους κρουνούς
τη μοναξιά που κέρασες να πιω.

Κι εύχομαι να είσαι εκεί
φωτεινή ζωγραφιά στον ορίζοντα
σαν αρπάζει πυρκαγιά το κορμί
όρθιος ν' αγναντεύω τη χαρά.

Άγγελοι θα πάρουν τις αισθήσεις
και τ'αγνότερα καρδιοχτύπια
αθάνατη μέσα μου να ζήσεις
στων παιδιών τα παραμύθια.

ΗΛΙΕ ΜΟΥ (αφιερωμένο στη Μούσα μου)

Ήλιε μου βγάλε μια δυνατή φωνή
πριν βασιλέψει η μέρα,
μην τύχει η ελπίδα και φανεί
πριν η ζωή σκορπίσει στον αέρα.

Πριν από λίγο θαλασσομάζεψα
ναυαγισμένο τ'ωραιότερο όνειρο
φίλησα και την αλήθεια όπου την αντάμωσα
έλειπε όμως εκείνη που καρτερώ.

Καλέ μου φίλε αν το θελήσει
δωσ'μου του σύμπαντος φτερά
στο φιλί της ν'αναστήσω τη ζωή
στη γη που κατοικεί χαρά...

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΝΑΤΑΣΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΟ

Η Νάτασα ερωτεύτηκε
και ντύθηκε στρατηγός
και τ'αστέρι τό δωκε
να το φιλάει ο Γιώργος!!!

- Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ - (Πληροφορίες για την ποιητική συλλογή)

 

Κων/νος Δ. Μακρυγιάννης

και

Κων/να Μακρυγιάννη

Πανογιώργου

αείμνηστοι

 

Ιωάννης  Κ.  Μακρυγιάννης

Ο άνθρωπος ζει

    Από το πνεύμα του

    Και με το πνεύμα του

    Ο άνθρωπος τρέφεται από 

    Τις νίκες του και μαθαίνει

    Μόνον από τις ήττες του.

Copyright R για όλο τον κόσμο

Αριθμός βιβλίου ......................

Τις εικόνες στο εξώφυλλο ζωγράφισε και πρόσφερε αφιλοκερδώς

η ΒΑΣΙΛΙΚΗ - ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΤΕΦΟΥ,

ζωγράφος - αγιογράφος - Εργαστήρι Τέχνης

Βασ. Παύλου - Αιτωλικό Μεσολογγίου, τηλ.: 6974 798712

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Το βιβλίο επιμελήθηκε και τύπωσε ο ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΑΓΓΕΛΗΣ

Τυπογραφείο - Ματαράγκα, τηλ.: 26350 22528, 6977 608534

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Διεύθυνση κατοικίας και αλληλογραφίας του ποητή:

Ιωάννης Κ. Μακρυγιάννης

Κεφαλόβρυσο Αιτωλικού

Μεσολόγγι

- ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ -

Αν μπορούσες να δεις

Τον θρόνο που σου σκάλισα στ’ αστέρια

Αν μπορούσες

Θα λαχταρούσες να ’ρθεις

Την αγάπη να κρατήσεις στα χέρια

Αν μπορούσες να δεις!

Κρυφά τις νύχτες

Έσκαβα στ’ άδυτα μεταλλεία της ψυχής

Διαμάντια έβγαζα από τις πίκρες

Κρυφά τις νύχτες

Τα ’στελνα με τα πουλιά στον ουρανό

Κρυφά τις νύχτες!!!

Αν μπορούσες να δεις

Θα έβλεπες χρυσοσκαλισμένο τ’ όνομά σου

Πάνω στο στέμμα της ζωής

Αν μπορούσες

Θα διάβαζες τη λέξη σ’ αγαπώ

Αν μπορούσες να δεις!!!

- ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑ –

Μια χούφτα χώμα

Το μυστικό του ανθρώπου

Και η ζωή βασίλισσα στην έρημο

Ψάχνει νερό στο δάκρυ του

Μια χούφτα θάλασσα

Το μυστικό της Ζωής

Και εμείς δικοί της ναυαγοί

Απ’ το ναυάγιο της ψυχής

Μια χούφτα χώμα και νερό

Το μυστικό στα χέρια του ΘΕΟΥ

Μ’ αγάπη δώρισε στα παιδιά του

Το κληρονομικό δικαίωμα τ’ ανθρώπου.

- ΖΩΗ –

Γυρίζοντας στον Παράδεισο

Βρήκα τον ήλιο αναμμένο

Και πειρατές στην θάλασσα

Από ναυάγιο ξεχασμένο.

Μ’ ένα καράβι έπνιγαν

Τα τελευταία όνειρα ζωή,

Και λίγα γλαράκια έψαχναν

Να βρουν στα κύματα ψυχή.

Ένας βράχος μου ψιθύρισε

Στον θρόνο σου ν’ ανέβω,

Με δάκρυα να καθαρίσω

Κι εσένα να προσμένω.

- ΥΠΗΡΧΕ . ΥΠΑΡΧΕΙ.. ΚΑΙ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ… -

Άναρθρες κραυγές

Καβάλα σ’ ηλεκτρονικά άτια

Διαβαίνουν τρέχοντας τη ζούγκλα!

Τυφλοί πυρηνοκίνητοι αφεντάδες

Με μαγνητικά τσιπάκια

Κωδικούς εκδίκησης

Και χημικά τελεσίγραφα θανάτου

Βομβαρδίζουν ανελέητα τα όνειρα!!!

Στο διπλανό βουνό

Ο Ιούδας ξανασταυρώνει το Χριστό!!!

Και πέρα μακριά

Ένας ξεχασμένος προφήτης απαγγέλλει!!!

Αδέλφια απλώστε της θέλησης τα φτερά

Τη μάνα γη να σκεπάσουμε

Γιατί! Αν εύρει γυμνή την Αγάπη!

Εκείνος που υπήρχε! Υπάρχει!! Και θα ‘ρθει!!! 

Πικρό θυμόκρασο οργής

Απ’ το ποτήρι του θα πιούμε…

Γαλήνη δεν θα βρίσκουμε! Στην εκκλησιά της ψυχής!!

Πουθενά για να σταθούμε!!! Και εσύ! Γλυκιά ζωή!!! Που είσαι;

Στα σπλάχνα σου να με τυλίξεις!

Ολόλευκο να γίνει τ’ όνειρο

Και να με πάρει μακριά

Από τη ζούγκλα που μου δάνεισες απόψε!!

Ώσπου να ημερέψουν λίγο οι τρελοί

Και σαν ξημερώσει η αυγή

Να ξαναγεννηθώ αγνός!!!

- ΧΡΙΣΤΕ –

Ένα νιογέννητο όνειρο

Απ’ του νου

Την αστείρευτη πηγή

Μοιροβαπτισμένο

Στην αύρα των Αγγέλων

Παλμοφτερουγίζοντας

Ουρανοακροβατεί

Στη μάνα γη.

Ξ- υπό – λιτός διαβάτης

Απ’ τη φυλή της φιλίας

Σε μικρογραφία ανθρώπου

Από ρόλο προσκυνητή

Μ’ αγριολούλουδα στα χέρια

Που αποθέτει στο φως

Και στο Γολγοθά το μονοπάτι

Διάφανο ένα δάκρυ.

Ηλιαγκάλιασμα χαράς

Απ’ την ανάσταση σου

ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΝΑΔΙΚΕ

Ζωή, ψυχή και σώμα

Να βιώνουν κάθε αυγή

Και κάθε μέρα

Όλοι οι άνθρωποι της γης

Στο αιώνιο ταξίδι της ζωής.

- ΤΩΡΑ -

Η ΛΑΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ»
ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ
ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΔΟΘΕΙ Σ’ ΑΓΝΩΣΤΟ ΧΡΟΝΟ
ΕΝΑ ΑΠ’ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ:

- ΤΩΡΑ -

Μοναχοί όλου του κόσμου
Αναπνοές που προδόθηκαν στη λησμονιά
Φως που ερημο-αργω-αστρο-αρμενίζει
Στης Ανθρωποφυλακής τη σκοτεινιά

Ξυπνήστε τώρα την θέληση της ψυχής
Να σπάσουμε τα δεσμά
Φως λευτεριάς που ωσάν Άγγελος
Θα κάνει σκόνη το ψέμα

Ξυπνήστε τώρα και τη φιλία
Στον παλμό που ανασαίνει η ζωή
Φως αδαμάντινο στα φυλοκάρδια
Το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ να μεταφέρουμε μαζί

Ξυπνήστε τώρα και τα όνειρα
Τη γη να ενώσουμε με τον ουρανό
Φως από διπλοσταυρωμένα χέρια
Τα παιδιά και οι ανήμποροι ν’ ανέβουνε στην κιβωτό

Ατσάλινες ράγιες τα χέρια
Φωτεινά βαγόνια το κορμί
Φως με ιερό προορισμό το φως
Και τον φίλο που κατοικεί στη ψυχή.

- ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΦΙΛΕ -

ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΦΙΛΕ

ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΑΝΘΡΩΠΕ ΑΛΗΘΙΝΕ

ΑΣΒΕΣΤΟ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟ ΦΩΣ

ΑΓΡΥΠΝΕ ΦΡΟΥΡΕ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΠΗΓΗ ΑΓΑΠΗΣ

ΑΓΝΗ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΚΑΡΔΙΑ.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΦΙΛΕ

ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΚΑΙ ΔΕΞΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΚΙΒΩΤΟ

ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΣΚΑΛΙΣΜΕΝΟ

ΔΙΠΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΑΠ’ ΤΟΝ ΑΓΝΟΤΕΡΟ ΠΑΛΜΟ

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΡΝΗΘΗΚΕΣ

ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ ΑΜΑΡΤΩΛΟ

ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΔΙΨΑΣΜΕΝΟ

ΠΑΛΜΟ ΣΤΟ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟ

ΖΩΗ ΣΤΟ ΛΗΣΤΕΜΕΝΟ

ΒΑΛΣΑΜΟ ΣΤΟ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΟ

ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΥΦΛΟ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΘΕΛΩ

ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΣΟΥ

ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΧΑΡΑΣ

ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΛΥΝΩ

ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΟΛΟΛΕΥΚΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΑΠΑΛΑ ΝΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΣΩ

ΘΕΛΩ ΣΤ’ ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ

ΦΡΕΣΚΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ Ν’ ΑΝΘΙΣΩ.

- Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ -

Ένα φως

Προδομένος

Ληστεμένος

Βασανισμένος και ταπεινωμένος

Του διαβάτη ο στίχος

Σφιχταγκαλιασμένος

Τον ΣΤΑΥΡΟ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ

Διαβαίνει τις μυστικές πύλες

Ένα φως

Με τα μάτια χαμηλά

Χέρι- χέρι με την αγάπη

Την λευτεριά και την ελπίδα

Σ’ ελεύθερη πτώση

Κατεβαίνει στα σκοτεινά

Και απροσπέλαστα

Μεταλλεία της ψυχής

Ένα φως

Μυριάδες Άγγελοι τυμπανισταί

Μ’ ολόλευκες στολές

Απ’ τις όχθες της προσμονής

Σε συμπαντικό σχηματισμό καρδιάς

Στο στερνό κελάηδισμα των αηδονιών

Σπάνε παλμικά

Την κρυστάλλινη φυλακή των ήχων

Ένα φως

Φτάνει στο Ιερό Θησαυροφυλάκιο

Των πολύτιμων αισθήσεων

Και σε ενός κεριού το φως

Συλλέγει σπάνιους παλμούς

Για ταπεινό δώρο

Στον Φίλο, Άνθρωπο και Θεό

Ένα διαμαντένιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Ένα φως

Ο ασκούμενος ανθρωπάκος

Απλός, αγνός και αληθινός

Επιστρέφει στο φως

Και στον αντικατοπτρισμό τ’ Οδυσσέα

Απ’ την Ιθάκη των ανθρώπων

Μπροστά στη συνοδεία της ζωής

Καταθέτει με σεβασμό.

- ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ -

Καλό ταξίδι

Ηλιογαληνεμένη η ρότα σου

Αγάπη, ελπίδα, βάλσαμο

Να συνοδεύουν τα όνειρα σου

Δέξου δώρο και φυλαχτό

Το φως αληθινής αγάπης

Ακούραστο φάρο κι οδηγό

Για το μακρύ ταξίδι της ζωής

Κράτα τα μάτια χαμηλά

Τον προορισμό να βλέπεις

Φωτεινή η μοίρα σου

Και να προσέχεις.

- ΤΑ ΕΚΛΕΚΤΑ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ -

Τα εκλεκτά των δακρύων

Πιστοί στρατιώτες της ζωής

Τραγουδώντας ντύνουν την θυσία

Για την ενσάρκωση της ταπείνωσης

Φτερούγισμα λευτεριάς

Στα δάκρυα των Αγγέλων

Για τ’ όνειρο που ξερίζωσαν

απ’ τα μάτια των ανθρώπων

Καυτά κυλούν στο πρόσωπο

Στον αέρα γίνονται βροχή

Αγάπη, φως και βάλσαμο

Που ληστεμένα χύνονται στη γη.

- ΑΝΘΡΩΠΕ -

Μια θλιμμένη κραυγή

Ηχεί στις Θερμοπύλες της ψυχής

Κι από τον απόηχο ξυπνούν

Οι άνθρωποι ολάκερης της γης.

Τα σήμαντρα αρπάζουν φωτιά

Οι αλήθειες τις άγκυρες κόβουν

Άγγελοι ντυμένοι ελληνόπουλα

Το μήνυμα απαγγέλουν

Άνθρωπε λήστεψαν το φως

Βασάνισαν ανελέητα τη λευτεριά

Και ταπεινωμένη αλυσοσέρνουν την ελπίδα

Στο έλος που θυσιάζουν όνειρα παιδιά.

- ΑΛΗΘΙΝΑ ΛΟΓΙΑ -

Δυο χούφτες αληθινά λόγια

Απ’ το ολόλευκο πεδίο της ψυχής

Χέρι- χέρι με του ήλιου το φως

Διαβαίνουν την ρότα της ζωής

Λέξεις πλοία που πιστά συνοδεύουν

Μια μικρή συμπαντική κιβωτό

Ναυαρχίδα σκαλισμένη από φως

Μ’ απόρρητο ελληνικό χρησμό

Εφτάψυχα ελληνόπουλα στα κουπιά

Απαγγέλουν απαλά το Σ’ αγαπώ

Με ιερό προορισμό το φως

Και της ψυχής τον άνθρωπο

Είν’ ο αβύθιστος στόλος

Του στοιχειωμένου ποιητή

Που αιώνια θα ταξιδεύει ωσάν φως

Για να ελευθερώνει τα όνειρα στη γη

Προδόθηκε, σταυρώθηκε και στοίχειωσε

Στις καρδιές των ανθρώπων

Ξεψύχησε σφιχταγκαλιασμένο με το φως

Και προσδοκά ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΕΚΡΩΝ.

- ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ -

Ένα πηγαίο χαμόγελο

Φως βαθειά από την καρδιά

Χαράματα γλυκά διαβαίνει

Του Μεσολογγίου τα ιερά δρομάκια

Τ’ άναψε ο Καψάλης

Φως μοιρωμένο απ’ την θυσία

Μυριάδες μυριάδων φωνές

Το συνοδεύουνε στην ιστορία.

Καντήλι που ακούραστο ακπέμπει

Φως στην μνήμη των ανθρώπων

Χαμόγελο π’ αδούλωτο θα ταξιδεύει

Στους αιώνες των αιώνων.

- ΕΔΩ ΚΑΤΟΙΚΕΙ Ο ΘΕΟΣ -

Μυριάδες αηδόνια ξεφυτρώνουν

Απ’ τις απάτητες ψυχές των Ελλήνων

Και σ’ ανω - ορθόδοξο σχηματισμό

Φτερουγίζουν ωσάν φως

Διαβαίνουν τις μυστικές πύλες

Με την φλόγα της Ανάστασης στα χείλη

Τα Ελληνόπουλα φτάνουν στην Ακρόπολη

Και η Αγάπη απαγγέλλει το φως

Εδώ ανατέλλει το αύριο

Εδώ κατοικεί ο ΘΕΟΣ

Εδώ οραματίζεται η λευτεριά

Την Ακρόπολη φωτίζει ένα φως.

- ΑΔΕΛΦΙΑ ΑΓΑΠΗΘΕΙΤΕ -

Μια ελπίδα μ’ αέρινα φτερά

Ταπεινό ελληνικό, αγέραστο σκαρί

Κάτω απ’ τ’ άγρυπνο βλέμμα τ’ Ανθρώπου

Την μπόρα των καιρών ξαναδιαβαίνει

Φτάνει στο μουράγιο των ανθρώπων

Τους κάβους δένει τ’ άστρο της αυγής

Ένας ψαράς κατεβαίνει και αφήνει

Έναν στίχο στα παλικάρια της ζωής

Αδέλφια ξυπνήστε, αγαπηθείτε, αντισταθείτε

Τον αλυσόδεσαν της γης τον παράδεισο

Τώρα θα θυσιάζουν στην αρένα

Κάθε μέρα και από έναν Άνθρωπο.

- ΞΥΠΝΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ -

Ένα νιογέννητο στιχάκι

Ξύπνα ανήσυχο απ’ τον ύπνο το βαθύ

Μια μαύρη καταιγίδα έβλεπε

Ωσάν ζωντανός χαλασμός

Να χτυπά ανελέητα τον πλανήτη

Σελώνει γοργά την θέληση

Τ’ αόρατο άτι της ψυχής

Του δίνει βάλσαμο γλυκό νερό να πιεί

Απ’ το μυστικό δισάκι

Και ένα με τον άνεμο, στην έρημο καλπάζει

Κάποια στιγμή, φτάνει στο μακρινό χωριό

Και ξυπνά απαλά

Την πριγκίπισσα των ξενιτεμένων

Το φως της αφήνει στα χέρια

Και ένα με τον άνεμο, ξανά στην έρημο καλπάζει

Πριγκίπισσα ξύπνα τα ελληνόπουλα

Και πες τους να επιστρέψουν γρήγορα

Πριν τα προλάβει ο μαύρος χαλασμός

Της πατρίδας τα χώματα, είν’ ασφαλή και σίγουρα

Γιατί πάτησε και τ’ άγιασε ο ΘΕΟΣ.

                                                                      24/10/2001

- ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ -

Σκουριασμένο ρολόι η καρδιά μου

Έχει χάσει την ώρα

Και επειδή έχω χάσει τον χρόνο

Με τους στίχους περνάω το τώρα

Για του κόσμου τα λάθη μιλάω

Και κρατιέμαι απ’ του κόσμου τον πόνο

Για να αντέξω ως εκείνη την ώρα

Και να δω πως θα φεύγει η αιώρα

Μια φωνή απ’ το βάθος ακούω

Να μου λέει, μη φοβάσαι προχώρα

Δεν σ’ αγγίζει του κόσμου η μπόρα

Μη φοβάσαι σου λέω προχώρα.

- ΑΓΑΠΗ – ΕΛΠΙΔΑ -

Ο γέρο βράχος ανεμίζει θλιμμένος

Αγροαταξιδεύει τον θρόνο σου ζωή

Τον ορίζοντα αγναντεύει ο πόνος

Ο ήλιος πουθενά να φανεί.

Τα κύματα ακούραστα μουρμουρίζουν

Ανήσυχη συντροφιά στην μοναξιά

Την απέραντη πλώρη του χρόνου δροσίζουν

Για να μην στεγνώσει η καρδιά.

Ξάφνου ένας φάρος αστράφτει μακριά

Ήλιου αχτίδες τα δυο σου τα μάτια

Ο πόνος από το κατάρτι φωνάζει με χαρά

Στεριά μπροστά, αγάπη, ελπίδα.

- ΑΣΚΟΥΜΕΝΟΣ ΔΙΑΒΑΤΗΣ -

Ασκούμενος διαβάτης της ζωής

Κάτω απ’ του ήλιου τ’ άπλετο φως

Ακούραστα υποδύομαι όλους τους ρόλους

Αποζητώντας τον ρόλο μου ως Άνθρωπος

Και όταν η νύχτα μου κρύβει τον ήλιο

Γέρνω άφοβα στης ελπίδας τα φτερά

Τα όνειρα μου φτερουγίζουν ως τον ουράνο

Έναν στίχο ψιθυρίζω στ’ αστέρια

Ελεύθερος θέλω να ζήσω

Ασκούμενος διαβάτης στ’ αστέρια

Τα χαμένα αδέλφια μου να συναντήσω

Σας απλώνω μ’ αγάπη τα χέρια.

- ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ -

Ελπίδα κάτω από τον ήλιο

Ξανατολμάς γερασμένη μου καρδιά

Κι σ’ αλυσοδεμένο χρόνο

Τραγούδια λες για λευτεριά

Και όμως υπάρχει ελπίδα

Καλά κρυμμένη στο δάκρυ

Των ανθρώπων ψάχνει πατρίδα

Φωτιά στο σκοτάδι ν’ ανάψει

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ σιγοτραγουδούν οι άνθρωποι

ΙΔΕΩΝ κι αρχών προικισμένη

ΣΤΗΝ ζωή να ξαναδώσει ψυχή

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ στον ΘΕΟ ορκισμένη.

Ξαναφωνάζω αδέρφια τ’ αστέρια

Ματωμένο δάκρυ κρατάω στα χέρια

Φως στα δεσμά περιστέρια

Γλάροι ώρα ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΩΡΑ.

- ΜΙΑ ΓΛΑΡΟΠΟΥΛΑ -

Μια γλαροπούλα σχίζει γοργά

Τον κατακλυσμό του Ειρηνικού

Αχτίδα στα χείλη κρατά

Αληθινή ζωή για την καρδιά του ναυαγού

Φουσκοθεριεύει ο κατακλυσμός

Της μαστιγώνει αλύπητα τα μάτια

Αδιάβατο κάνει το ταξίδι της

Τ’ όνειρο στα κύματα κομμάτια

Ξαναστράφτει και βροντά το μάτι στη ψυχή

Το κατακλυσμό σχίζει ένα φως

Βάλσαμο ρίχνει στο ναυάγιο η ζωή

Είν’ ο δικός της ανθρωπάκος Οδυσσέας ναυαγός.

- ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΦΛΟΓΑ ΘΕΛΩ ΑΘΑΝΑΤΗ (ΟΙ) -

Μια κραυγή σχίζει τον ειρηνικό

Απ’ τον απόηχο τρίζει συθέμελα η γη

Κατάθεση κάνω στην σκέψη σας

Ποίημα μήνυμα Αθάνατοι

Των αθανάτων η φυλή αθάνατη (οι)

Ζει και βασιλεύει στων Ελλήνων τη ψυχή

Ο φάρος όμως δάκρυσε στον Όλυμπο

Το σκοτάδι έκλεψε τ’ Ανθρώπου τη ζωή

Την ιερή φλόγα θέλω Αθάνατη (οι)

Φως στο σκοτάδι να ρίξω τώρα

από εθελοντής έγινα αιχμάλωτος

και σέρνω της λευτεριάς το πτώμα.

- ΑΛΛΑΞΕ ΚΑΡΔΙΑ ΠΑΛΜΟΥΣ -

Παραφωνία οι παλμοί σου απόψε

άδικη η μορφή σου καρδιά

άμοιρη κοινωνία κλάψε

θα κλάψουν μαζί σου τα παιδιά.

Τους έκλεψαν το χαμόγελο

εμπόριο τους έκαναν τη χαρά

μ’ αγωνία ρωτούν το χρόνο

αύριο αν θα βρέξει συμφορά.

Άλλαξε καρδιά παλμούς

κλέβεις χαμόγελο από μικρούς

άλλαξε καρδιά παλμούς

Ανθρώπινους κάντους δυνατούς.

- ΟΜΩΣ ΘΑ ΠΕΤΑΞΕΙΣ ΞΑΝΑ -

Το πικρό ταξίδι της μοίρας

Τελείωσε Γλάρε ποιητή,

Κι έμεινες σαν Οδυσσέας

Ναυαγός σ’ άλλη ζωή.

Φάνταζε αληθινή στ’ όνειρο

Σου πήρε με λόγια το μυαλό,

Μετά μονάχο σ’ άφησε

Στης πίκρας το γιαλό.

Έχεις τα μάτια σου θολά

Τα χείλη παγωμένα,

Ματωμένη την καρδιά

Κι τα φτερά σπασμένα.

Όμως θα πετάξεις ξανά

Με ολόχρυσα φτερά,

Ξανά σε γαλάζια νερά

Να βρεις τη δική σου θεά.

- ΕΛΠΙΔΕΣ -

Ήρθες ξαφνικά σε κάποιο όνειρο

Πριν προλάβω να σε ακουμπήσω

Πήρες μια καρδιά και χάθηκες

Έφυγες προτού να σε γνωρίσω!

Ήρθες για σεργιάνι μεσ’ στον πόνο μου

Αληθινή ζωή φαινόσουνα στον ύπνο

Και άφησες ελπίδες με το πέρασμα

Κάποια μέρα να  σε συναντήσω!



- ΟΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ -

Όαση στην έρημο η αγάπη σου Βάλσαμο στην πληγωμένη μου καρδιά
Αγιασμένο νερό το δάκρυ σου
Έσταξε στα χείλη και μου ‘δωσε ζωή

Λουλούδια ραντισμένα μ’ αστέρια

Είναι δώρο που φέρνω σε σένα
Έκλεισες πληγές που άνοιξαν μαχαίρια
Μ’ αγαπάς και αυτό μου φτάνει

Τα χέρια στον ουρανό απλώνω
το φεγγάρι προσπαθώ να πιάσω
δώρο να έρθω να στο δώσω
λατρεμένη μου μην σε χάσω.

- ΤΟ ΚΛΟΥΒΙ -

Διαβάτης σε κάποιον δρόμο

Αντικρίζω σ’ ένα κλαδί

Εκτεθειμένα στον χρόνο

Να κρέμεται ένα κλουβί

Ψάχνω να δω την ομορφιά

Που την ζήλεψε άπονο μάτι

Την έπιασε στήνοντας ξόβεργα

Και την έκλεισε μεσ’ στο κλουβί

Μέσα μου αντηχούσε βαθιά

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σαν λέξη

Δακρυσμένος απλώνω τα χέρια

Να το βοηθήσω ν’ αποδράσει

ΑΝΘΡΩΠΟΙ τι δυστυχία

Δεν άντεξε στον μεγάλο καημό

Αφού του στερήσαμε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Στο πάτωμα ήταν νεκρό.

- ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ -

Αηδόνια μου δώρισαν γλυκιά ζωή

Χαράματα μ’ όρκισαν στην ελευθερία

Και ορκίστηκα αν σκλαβωθώ

Με το θάνατό μου να γράψω ιστορία

Αγαπημένη κάνε την ανάσα σου φωτιά
Στο στερνό φιλί ζωής να σβήσω
Και ας χαθώ για πάντα στο όνειρο
Σκλαβωμένος δεν πρόκειται να ζήσω

Ελεύθερος, ορκίστηκα ελεύθερος
Έστω και αν χρειαστεί να με κρεμάσουν
Γιατί αν χρειαστούμε Σπάρτακο δεύτερο
Θ’ ανέβω στο Σταυρό να το γιορτάσουν

Τότε θ’ ακούσεις αηδόνια ορκισμένα
Να σιγοσφυρίζουν σαν Αγγελική μπαλάντα
Τότε θα χω πετάξει πάρα πολύ μακριά

Ο Ιωάννης νεκρός, ελεύθερος για πάντα.

- ΤΟ ΑΙΤΩΛΙΚΟ -

Καταμεσής στην λιμνοθάλασσα
Ένα μικρό νησάκι φαίνεται,
Ομορφιά βγαλμένη από παράδεισο
Αγέρωχη στ’ αγριοκαίρια στέκεται.

Άνθρωποι νύχτα φτάσανε
Άνθρωποι στο νησί πατήσανε,
Όλοι του Βυζαντίου απόγονοι
Μια όμορφη πόλη χτίσανε.

Της Παναγιάς ήταν επιθυμία
Σε ποιο νησί να χτίσουν,
Για να στεριώσει η πόλη τους
Εκεί να πάνε να κατοικήσουν.

Αγιασμένο είναι τούτο το νησί
Κι από τα άλλα τ’ ανατολικό,
Γι’ αυτό οι παλιοί του έδωσαν
Τ’ όνομά του ΑΙΤΩΛΙΚΟ.

Και οι Τούρκοι εθελήσανε
Δικό τους το νησί να κάμουν,
Τα παλικάρια όμως πολεμήσανε
Κι ήρωες ήξεραν να πεθάνουν.

Χρόνια πολλά εστάθηκε
Χρόνια πολλά θα στέκει
Οι Ταξιάρχες το προσέχουνε
Κι η Παναγιά παρέκει.

- ΤO ΓΛΑΡΑΚΙ -

Ένα γλαράκι ξαγρυπνά

Στον γερο-βράχο καθισμένο

Το πεπρωμένο του ρωτά

Τι έχει η μοίρα του γραμμένο

Μια γλαροπούλα κάθονταν

Σε εκείνο το κλωνάρι

Και μεσ’ στο σμήνος κοίταγε

Ποιος γλάρος θα την πάρει

Τράβα ν’ απλώσεις τα φτερά

Πιο πάνω απ’ το σκοτάδι

Η γλαροπούλα να σε ειδεί

Για να ‘ρθει να σε πάρει.

- ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ -

Είναι μεγάλο το ταξίδι της ζωής
Και ο δρόμος γεμάτος παγίδες
Παντού παραμονεύει το κακό
Να σου ρίξει καινούργιες καταιγίδες.

Αν θέλεις να νιώσεις όμορφα
Διάλεξε πριν ξεκινήσεις τον σκοπό
Κι άπλωσε χρυσή κλωστή στο διάβα
Τον δρόμο να βρίσκεις για τον γυρισμό

Πρόσεξε τον σκοπό που θα διαλέξεις
Γιατί ειν’ το ταξίδι μακρινό
Κι ίσως χρειασθεί δρόμο ν’ αλλάξεις
Αφού ο πόνος αλλοιώνει τον σκοπό

Στο διάβα να σπέρνεις την ελπίδα
Στο γυρισμό να βρίσκεις να θερίζεις
Όταν ξαναδιαβαίνεις θα ‘σαι ευτυχισμένος
Γιατί ζωντανή ελπίδα θ’ αντικρύζεις

Πάρε μαζί σου το φως της Αγάπης
Αθάνατο οδηγό στην σκοτεινιά
Γιατί μπορεί να πληγωθείς και να ξεχάσεις

Το μονοπάτι που γράφει Ανρωπιά.