Ο ΞΕΝΟΣ

 Στα ερείπια του χρόνου

 Την φωνή σου άκουσα 

  Κι ολόλευκη η σκέψη μου

  Σου άπλωνε το χέρι

Πίστεψα πως ήσουνα εσύ

Η μούσα απ' της λευτεριάς το όνειρο

Σαν έφερνες γάργαρη αγάπη

Και στους ακούραστους νερό

Τ'άπλωνες και δεν έφταναν

Μας χώριζε μια ερημιά

Σύνορο φυλακής των Ξένων

Μες των Ανθρώπων την καρδιά

Δίπλα στην φλόγα σου ζωή

Σαν πολεμιστής αληθινός

Ένα Ελληνόπουλο μας καρτερεί

Ο ακούραστος φίλος σου ο Ξένος

                       

     ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

Ηλιοβασίλεψε ζωή
Τ'ωραιότερο όνειρο
Όμως λησμονήσαμε την Αγάπη
Έξω από τον παράδεισο

Μιλούσε με την Ελπίδα
Και νύχτωσε στο γυαλό
Καρτερούσε την χαμένη μούσα
Σιγοψυθιρίζοντας Σ'αγαπώ

Σα χαράξει η αυγή
Να βγούμε να ψάξουμε
Μη τύχουμε την Αγάπη
Τις αισθήσεις να ζεστάνουμε

     ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ

Θέλω να γράψω ένα τραγούδι
Μ'ακέραια πηγαία λόγια
Όλο τον κόσμο να ακουμπήσει
Μα πιο πολύ την δική σου καρδιά

Πιάνω έναν ανείπωτο χτύπο
Γεννιέται ένα μυστικό λουλούδι
Τ'άρωμά του ευωδιάζει τον στίχο
Στης Αγάπης το Ελπιδοφόρο τραγούδι

Τον κατακλυσμό των ήχων
Εναρμονίζει ένα αγγελούδι
Μας καρτερεί στις καρδιές των Ανθρώπων
Στα χέρια κρατά ένα λουλούδι