ΦΙΛΕ

Ένα νιογέννητο δάκρυ
παιδί ενός ελεύθερου Θεού
στον χιλιοτραγουδισμένο Όλυμπο
αναζητά τ’ όνειρα του ανθρώπου.
Ερημιά, ελάχιστοι ελεύθεροι, παντού σκλάβοι
που κουβαλούν στις πλάτες τους νεκρούς
διαβαίνουν του φόβου τα στενά αμίλητοι
για θυσία ψυχής σ’ ανύπαρκτους Θεούς.

Μπροστά μια μάνα αλυσοδεμένη
πατρίδα κρυφοπουλημένη σκλάβα
μ’ ένα μαχαίρι δίκοπο στην πλάτη
απ’ των εγω-Δίκαιων τα τυφλωμένα χέρια.

Πίσω η Αγάπη χιλιοσταυρωμένη
πάνω σε παιδικές Αθώες ψυχές
με την αδικία στην καρδιά καρφωμένη
προσεύχεται για τους χωροφύλακες υ-ληστές.

Παραπίσω μισοπνιγμένη η ελπίδα
κιβωτός με κατασχεμένο προορισμό
ναυάγιο στης προδοσίας τα βρώμικα χνώτα
θαυματοκαρτερεί τον απο μηχανής θεό.
Και τα όνειρα πουθενά, ερημιά
παντού σκλάβοι μ’ ηλεκτρονικά κορμιά
τον θάνατο δίχως μεροκάματο ταΐζουν απονιά
υπέρτατη εργολάβος, η βασίλισσα σκλαβιά.

Και εγώ, ίσως ένας ακόμα εγωιστής
οδοιπόρος στα βάθη τ’ απέραντου μυαλού
να θυμίζω στων γνωστικών τα συντρίμια
τα παραδεισένια δώρα τ’ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ

Στη σκέψη απαλά κρατώ τον ΥΨΙΣΤΟ ΘΕΟ
σε τι όνειρα κι αλήθειες να ξαπλώσει
που να τον αποθέσω και που λίγο να σταθώ
χωρίς να φοβάμαι, κάποιος μην τον πληγώσει.

Μυριάδες Ελληνόπουλα στα χέρια κρατω
σε ποια γη να τ’ αφήσω ελεύθερα να ζήσουν
και της αδικοληστεμένης ζωής την ηχώ
πως να την δικαιώσω, που να μιλήσει, ποιοι να απαντήσουν.

Φίλε ένα φρέσκο σπόρο λευτεριάς
φυτεύω στης μάνας Γης την αγκαλιά
ίσως μια μέρα ριζώσει κι ανθίσει
και στον ίσκιο δροσιστούν τα παιδιά.

Φίλε θα το ποτίζω με γάργαρο νερό
απο την ψυχή, αγνά ολόγλυκα δάκρυα
ίσως μια μέρα θεριέψει και ψηλώσει
και στα κλαδιά φωλιάσουν ελεύθερα πουλιά.

Φίλε ταπεινά συγνώμη σου ζητώ
που ύψωσα την σκέψη ως τον ουρανό
δώρο λίγα αγριολούλουδα να φέρω
και να ψυθιρίσω ένα ακόμη Σ’ ΑΓΑΠΩ.