ΑΟΡΑΤΑ ΔΕΣΜΑ

Αόρατα τα δεσμά σου αράχνη
απο ατσάλι πλεγμένος ο ιστός
χτυπιούνται ψυχοραγούν τα θύματα
γελάει μέσα σου ένας βάρβαρος θεός.

Με της Πυθίας την μορφή τόσους ξεγέλασες
ματωμένος χρησμός θανάτου η θύμησή σου
στις δάφνες των ονείρων τους, τους έκαψες
του χάροντα δρεπάνι η πνοή σου.

Άπλωσες τα δύχτια στην πηγή της γνώσης
καρτέρι θανάτου για αντάρτη αετό
του Προμηθέα την ψυχή να φυλακίσεις
σπάνιο δώρο θυσία σε κάλπικο Θεό.

Αράχνη, φωτιά θα βρέξει ο ουρανός
τα θύματα θα σπάσουν τα δεσμά
ελεύθερος θα ξαναπετάξει ο άνθρωπος
η ελπίδα παίρνει σάρκα κι οστά.