Της αναγέννησης το Ελπιδοφόρο αστέρι
μας αφουγκράζεται πολύ ψηλά απ’ τον ουρανό
το πιάνω με της καρδιάς τ’ αγνότερο το χέρι
και σου ψιθυρίζω το σ’αγαπώ παντοτεινό
Όσες αιώνιες στιγμές και αν διαβούν
πιστός φίλος της προσμονής σε καρτερώ
και τα γλαροπούλια που γύρω σου ζουν
για τα μάτια της αγάπης τα ρωτώ
Σα το θελήσεις σαν άνεμος θα ‘ρθω
ότι σ’ άγγιξε σκόνη να εξαφανίσω
και της ελπίδας τον αγνότερο πόθο
με βάλσαμο στα χείλη σου να ποτίσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου