Ένα απλό παιδί της ζωής
φορά για φυλακτό
έναν μικρό ξύλινο ΣΤΑΥΡΟ
και με μια χάρτινη του Αιτωλικού βαρκούλα
σαλπαροφτερουγίζει στον χρόνο
και μέσα από γαληνεμένες λιμνοθάλασσες
ωκεανούς καρδιοχτύπια
και αφοσιωμένα ποτάμια δάκρυα Αγγέλων
φτάνει πριν χαράξει ο ήλιος
στης αγάπης του τα μάτια
Θέλω να πεις στην Ελπίδα μας
να ‘ρθει εκεί που πρωτοανταμώσαν οι ματιές μας
μυστικά να μ’ ανταμώσεις
και μέσα σ’ένα καρδιοχτύπι να νοιώσεις
ότι ωραίο για σένα ένοιωσα
και μην αργήσεις γιατί
ίσως ξανακάνω φρέσκια επανάσταση ιδεών
και μείνω ξάγρυπνος στις επάλξεις
αφίλητος να πολεμώ και νηστεμένος να σ’ αγναντεύω
ως την μεγάλη Ανάσταση του κόσμου
Μέσα στου σύμπαντος τ’ άχραντο φως
σ’ ένα παράδεισο μυστικό
τρισεκατομμύρια αστραφτερά Σ’αγαπώ
Άγγελοι μ’ άσβεστες ελπίδες
ανεμίζουν στα ωραία μακριά μαλλιά σου
στο ποιητικό χειροφίλημα της Αγγελοζωγραφιάς
και ραίνουν μ’ αγριολούλουδα
την ποθητή στιγμή που επέτρεψε ο ΘΕΟΣ
μέσα στης καρδιάς τ’ αληθινό το φως
να πίνουμε το πρώτο μας φιλί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου