Σάπιο καράβι με σπασμένο τιμόνι
που ανελέητα το άγριο κύμα χτυπά,
έμεινες καρδιά μου δίχως λιμάνι
αφού κανένας για σένα ποτέ δεν ρωτά.
Θαλασσοδέρνεσαι, χτυπιέσαι, βουλιάζεις
μοναχή καρδιά, γερασμένη,
με δακρυσμένα τα μάτια κοιτάζεις
την ομορφιά της ζωής τη χαμένη.
Ναυάγιο σωστό το καράβι της ζωή μου
σαν φάντασμα μακρυά απο τ’ απάγγειο
έχει βουλιάξει στο ψέμα η καρδιά μου
ψάχνοντας το νησί που το λένε κουράγιο.
Κρατήσου καρδιά μου όσο μπορείς
μη σε δειλιάζει το κύμα βουνό
κρατήσου καρδιά μου όσο μπορείς
θα βγεί η αγάπη ξανά στον αφρό.
που ανελέητα το άγριο κύμα χτυπά,
έμεινες καρδιά μου δίχως λιμάνι
αφού κανένας για σένα ποτέ δεν ρωτά.
Θαλασσοδέρνεσαι, χτυπιέσαι, βουλιάζεις
μοναχή καρδιά, γερασμένη,
με δακρυσμένα τα μάτια κοιτάζεις
την ομορφιά της ζωής τη χαμένη.
Ναυάγιο σωστό το καράβι της ζωή μου
σαν φάντασμα μακρυά απο τ’ απάγγειο
έχει βουλιάξει στο ψέμα η καρδιά μου
ψάχνοντας το νησί που το λένε κουράγιο.
Κρατήσου καρδιά μου όσο μπορείς
μη σε δειλιάζει το κύμα βουνό
κρατήσου καρδιά μου όσο μπορείς
θα βγεί η αγάπη ξανά στον αφρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου