Νιώθω τις στιγμές, πόζες κοντινές
Στον θίασο του νου μου, παραστάσεις
Λίγο από το χθες, που μου είπες πως με θες
Μα το πολύ στου σήμερα, τον εφιάλτη.
Λόγια επιγραφές, άναρθρες κραυγές
Σ’ αυτό που μου έδειξες απόψε
Πόνου επιταγές, της λήθης ενοχές
Του κόσμου σου φυλάω τα μονοπάτια
Όνειρα φυλακές
Και μια καρδιά συντρίμμια και κομμάτια.
Παίρνεις ότι θέλεις και φεύγεις όταν θέλεις
Καβάλα στης καρδιάς σου την απάτη
Με γέλιο νικητή, καλπάζεις σε κορμί
Που έγινε στον δρόμο σου γινάτι
Λόγια επιγραφές, δικές μου ενοχές
Στο τσίρκο της καρδιάς σου, βασισμένες
Του πόνου οι κραυγές, ζωής αναλαμπές
Σκληρό της προδοσίας μονοπάτι
Όνειρο βιαστικό, πικρό ηρεμιστικό
Νησί που σβήστηκε από το χάρτη.
Σταύρος Βέλλιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου