Ένα νιογέννητο στιχάκι
Ξύπνα ανήσυχο απ’ τον ύπνο το βαθύ
Μια μαύρη καταιγίδα έβλεπε
Ωσάν ζωντανός χαλασμός
Να χτυπά ανελέητα τον πλανήτη
Σελώνει γοργά την θέληση
Τ’ αόρατο άτι της ψυχής
Του δίνει βάλσαμο γλυκό νερό να πιεί
Απ’ το μυστικό δισάκι
Και ένα με τον άνεμο, στην έρημο καλπάζει
Κάποια στιγμή, φτάνει στο μακρινό χωριό
Και ξυπνά απαλά
Την πριγκίπισσα των ξενιτεμένων
Το φως της αφήνει στα χέρια
Και ένα με τον άνεμο, ξανά στην έρημο καλπάζει
Πριγκίπισσα ξύπνα τα ελληνόπουλα
Και πες τους να επιστρέψουν γρήγορα
Πριν τα προλάβει ο μαύρος χαλασμός
Της πατρίδας τα χώματα, είν’ ασφαλή και σίγουρα
Γιατί πάτησε και τ’ άγιασε ο ΘΕΟΣ.
24/10/2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου