Ο γέρο βράχος ανεμίζει θλιμμένος
Αγροαταξιδεύει τον θρόνο σου ζωή
Τον ορίζοντα αγναντεύει ο πόνος
Ο ήλιος πουθενά να φανεί.
Τα κύματα ακούραστα μουρμουρίζουν
Ανήσυχη συντροφιά στην μοναξιά
Την απέραντη πλώρη του χρόνου δροσίζουν
Για να μην στεγνώσει η καρδιά.
Ξάφνου ένας φάρος αστράφτει μακριά
Ήλιου αχτίδες τα δυο σου τα μάτια
Ο πόνος από το κατάρτι φωνάζει με χαρά
Στεριά μπροστά, αγάπη, ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου