Ασκούμενος διαβάτης της ζωής
Κάτω απ’ του ήλιου τ’ άπλετο φως
Ακούραστα υποδύομαι όλους τους ρόλους
Αποζητώντας τον ρόλο μου ως Άνθρωπος
Και όταν η νύχτα μου κρύβει τον ήλιο
Γέρνω άφοβα στης ελπίδας τα φτερά
Τα όνειρα μου φτερουγίζουν ως τον ουράνο
Έναν στίχο ψιθυρίζω στ’ αστέρια
Ελεύθερος θέλω να ζήσω
Ασκούμενος διαβάτης στ’ αστέρια
Τα χαμένα αδέλφια μου να συναντήσω
Σας απλώνω μ’ αγάπη τα χέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου